Het moet echt anders

Onlangs stond in het Assurantie Magazine een uitspraak van Dik van Velzen (Nibe-SVV) over de bevoegdheid van een adviseur vermogen om al dan niet te mogen adviseren over de aankoop van een pensioenuitkering.

De opmerking van Dik van Velzen gaat over de vraag of het ministerie zijn zaakjes qua wetgevingstechniek op orde heeft. Nu het opnieuw niet goed lijkt te gaan, durf ik daar wel een antwoord op te geven.
Maar veel interessanter is wat mij betreft de vraag of deze wijziging eigenlijk wel tot een gewenst resultaat leidt.
 Krijgt het ministerie zijn zin en wordt het gaatje in de Wft gedicht, dan is de eindsituatie dat alleen een bemiddelaar met een vergunning pensioen in direct ingaande pensioenen mag bemiddelen.

“Leidt deze wijziging tot een gewenst resultaat?”

Kijken we naar de voorkant van het pensioentraject: informeren werkgever, bepalen liquiditeitsbeslag en bepalen invloed op werkkapitaal, dan zijn dit onderwerpen waarvan we kunnen zeggen dat hier een pensioenspecialist mee aan de slag moet. Maar hoe zit het met aankopen van een direct ingaand pensioen?

Klantbelang

Als we nadenken over taken en bevoegdheden moet het volgens mij vooral ook gaan om klantbelang en, in het verlengde daarvan, het belang van de adviseurs. In dat licht zou het buitengewoon jammer zijn als de wetgever er inderdaad voor gaat zorgen dat een pensioenvergunning nodig is om een individuele consument te mogen adviseren bij het aankopen van een pensioen.
Het is naar mijn mening niet uit te leggen dat een adviseur vermogen wel zou mogen adviseren bij lijfrente-expiraties en niet bij een expiratie van pensioen. Een pleidooi om de bevoegdheid bij de adviseur vermogen neer te leggen zou een stuk logischer en wenselijker zijn.

Waarom bevoegdheid bij adviseur vermogen?

Daarvoor zijn een aantal redenen:

• Wil je een goed advies kunnen geven bij expiratie dan zul je een goede analyse moeten maken conform art 4.23. Welke financiële middelen zijn er beschikbaar? Lijfrente? Netto kapitaal? Omvang te verwachten nalatenschap? Hiaat in pensioenopbouw? Wat zijn de individuele wensen qua inkomen nu en later? Wat vindt de partner ervan?
Allemaal vraagstukken die bij uitstek het werk zijn van de adviseur vermogen!
• De adviseur vermogen kent de klant vaak al en heeft een dossier waarin veel antwoorden op genoemde vragen staan. De adviseur vermogen werkt samen met zijn klant naar diens ‘pensionering’ toe en zal dus relatief weinig tijd kwijt zijn voor een goed advies bij expiratie van het pensioen.
• Pensioenadviseurs zijn gericht op werkgevers. Het is niet hun (primaire) taak om individuele werknemers te adviseren zoals hierboven beschreven. Zij kennen ook de historie van de klant minder en vaak zelfs niet waardoor zij vanaf nul moeten beginnen met hun inventarisatie en advies. 
Dat betekent veel tijd en dus veel kosten voor de consument. Dat laatste zeker als je je realiseert dat een pensioenadviseur doorgaans een hoger tarief rekent dan een particulier adviseur.
• De klant wordt niet opgescheept met twee adviseurs.
• Pensioenadviseurs willen vaak helemaal geen individueel advies geven aan de pensioengerechtigde.
• En van heel praktische aard: Er zijn gewoonweg te weinig pensioenadviseurs om alle aankomende pensionado’s te kunnen helpen.

“Wetgeving moet naar mijn overtuiging aansluiten bij een maatschappelijke behoefte en deze ondersteunen”

Samenvattend: De heer Dik van Velzen geeft terecht aan dat de wetgever zijn zaakjes niet op orde heeft en geeft de wetgever zelfs een tekstvoorstel om ervoor te zorgen dat een adviseur vermogen niet in een direct ingaand pensioen mag bemiddelen.
Juridisch is het hiermee allemaal netjes afgehecht. Eind goed al goed? Nee dus!

Wetgeving schrijven is niet hetzelfde als een potje tekstverklaren. Wetgeving moet naar mijn overtuiging aansluiten bij een maatschappelijke behoefte en deze ondersteunen. En daarom zie ik, ook als het om direct ingaand pensioen gaat, een rol weggelegd voor de adviseur vermogen.